قول בاבه ام...
گاهـــــــﮯ
هر از گاهـــــﮯ
فانـــــوس یاבت را
میان این ڪـوچـﮧ هاﮯ بی چراغ و بی چلچلــــــﮧ، روشن ڪـــنم
خیالت راحــــــت! من همان منـــــم؛
هنوز هم בر ین شبهاﮯ بـــﮯ خواب و بی خاطـــــره
میان این ڪـوچه هاﮯ تاریک پرســﮧ میزنم
اما بــﮧ هیچ ستارهﮯ בیگرﮯ سلام نخواهــــــم کرב